Natalka coraz ładniej radzi sobie z
gryzieniem i przełykaniem większych kawałków. Sporadycznie
zdarzają się zadławienia więc postanowiłam wprowadzić do menu
codzienną kanapkę. No ale co położyć na chlebek?
Wędliny jeśli są bez konserwantów
to wędzone i tak nasolone że nie chciałabym podawać dziecku. Poza
tym w ten całkowity brak konserwantów nie do końca wierzę w
świeżość wyrobów sprzedawanych na specjalnych stoiskach gdzie
towar nie leży w ladach chłodniczych również.
Mam już wypróbowany serek biały i
serek jogurtowy.
Dziś upiekłam schab.
Wczoraj wieczorem natarłam po bokach majerankiem,
położyłam 2listki laurowe i posypałam szczyptą świeżo
zmielonego kolorowego pieprzu.
Zawinęłam ściśle w folię
aluminiową i skręciłam końce. Całość przypominała kształtem
cukierka.
Taką paczuszkę piekłam w
220stopniach przez 45minut. Czas pieczenia zależy oczywiście od
wielkości mięsa, mój kawałek miał ok pół kilograma ale był
dość wysoki.
Oto efekt
Jak wyszło? Jak gotowany schab. Dałam mięsu odpocząć przed krojeniem i było bardzo soczyste. Myślałam, że będzie bardziej kruche, pewnie taki efekt osiągnęłabym gdybym pod koniec odwinęła folię, albo wcześniej rozbijając troszkę mięso.Hm...
Ukroiłam kilka cienkich plasterków (łatwo się kroiło) i posiekałam, posmarowałam kromkę masłem i posypałam "krajanką" Natalce bardzo smakowało, nie sprawiało jej problemów gryzienie, mlaskała jak szalona ;)
Dla mnie jałowe bo w końcu bez soli i niewiele pieprzu ale to miała być pierwsza wędlina dla Natalki. Wcześniej dawałam jej coś bardziej przyprawionego ze sklepu to kręciła głową i nie chciała jeść.
Następnym razem dodam więcej soli, w końcu będzie jadła tylko kilka plastrów tygodniowo.
Co najważniejsze pierwsza próba zachęciła mnie do dalszych eksperymentów.
EDIT...skonsultowałam się;) tak jak przypuszczałam bardziej kruche będzie albo pieczone bez folii albo w ogóle ugotowane.
